Moralim bozuk aslında. Bunu, radyo programının yardımıyla gölgelemek hoşuma gitti. Ama her telden çalan adam susup da müziğin çalmaya başladığı zamanlarda, ilgimi sorunlarımdan başka yöne çeviremiyorum. Aklımda tehlikeli düşünceler dolaşıyor. Ta ki yeni bir anons gelinceye kadar… Bu sırada telefonum çalıyor: Radyo olarak kullandığım telefonum! Titremeye başlıyor dolayısıyla anons kesiliyor. Hayırdır inşallah… Kimi kandırıyorum? Bu saatte kim, neden hayırlı bir iş için arasın ki beni?
Arayan, Papatya… Sevgilim mesaj atmış ona: “Suskun iyi değil.” diyerek şikâyet etmiş beni! O da durumumu merak etmiş, aramış. Henüz derdimi bilmeden moralimi düzeltmek için elinden geleni yapıyor, takdir etmek gerek, çok uğraşıyor. Papatya sorunumu merak ediyor ama asıl sorunu şimdi yaratıyor. Anonsum kaçıyor, konuştuğumuz her saniye anonssuz geçiyor! Nihayet telefon kapandığında rahat bir nefes alıyorum. Program şarkıyla devam ediyor.
Şarkının sonuna geliniyor. Sıra tarihte bugün bölümünde… Bu bölüm de hoşuma gidiyor. Adamın not aldığı olayları dinlemek güzel… Telefonum tekrar titriyor. Bu kez Papatya’ymış beni şikayet eden, sıra İptal’de. Bu gece intihar edeceğim ya, yarın için buluşma koparmaya çalışıyorlar benden. Reddettikçe daha da endişeleniyorlar. Gencecik bir insanım, nasıl cesaret ederim başarılarla dolu (evet, kesinlikle başarılarla dolu) bir ömrü sonlandırmaya? Ama aklımın bir köşesinde bu seçenek de yok değil. Telefon görüşmesi son bulmazsa önce kendi kafama, sonra da İptal’inkine ikişer el sıkacağım. Nihayet İptal’le yaptığım görüşme de sonlanıyor, “Tarihte bugün” bölümüyle birlikte… Program şarkıyla devam ediyor.
Seviyorum arkadaşlarımı… Radyodan gelen ay ışığı yetiyor bana. Onlarsa geceme doğan güneş gibiler. Ama bu gece vampir kalmak istiyorum. Onların ışığı huzursuz ediyor beni. Allah aşkına bu gece, bir gece kötü, umursamaz insanlar olun. Beceremezsiniz ki…
Suskun Geveze
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Alakalı alakasız söyleyecek sözün, anlatacak anı'n varsa sen de paylaş.