Bir çocuk varmış, bir de fakir anası varmış. Bir tane Karbeyazları varmış. (Karbeyaz özel isim, dimi? Büyük yazıyorum K’yi.) Karbeyaz bir inek… Ama Karbeyaz dışında hiçbir şeyleri yokmuş. Bir gün annesi çocuğa demiş ki: “İneği sat, parasıyla da bize ekmek, yemek al.” Çocuk yola çıkmış ve bir adamla karşılaşmış.
Aslında yolda tanımadığımız insanlarla konuşmamamız gerek. Ama adam ineği satın almak istediği için çocuk konuşmuş adamla. Adamın da parası yokmuş, onun yerine beş tane fasulye vermiş çocuğa, ineği almış gitmiş.
Çocuk eve dönmüş, annesine göstermiş fasulyeleri ama annesi kızmış. “Hani yemek alacaktın? Niye fasulye getirdin?”, demiş. Çocuk da fasulyelerin sihirli olduğunu söylemiş. Annesi de “Aferin benim yakışıklıma!” demiş. Çocuk hemen fasulyeleri toprağa ekmiş.
Fasulyenin içinde bir peri kızı varmış. Yaşlı cadı hapsetmiş onu oraya. Peri kızı da aynı bize hikâyeyi anlatan Minik Melek kadar güzelmiş. Fasulye büyüyüp ağaç olmuş, ağacın en üstündeki çiçeğe de peri kızı oturmuş. (Hani biz, geçen ay mıydı ondan önceki ay mıydı ne, pamuğa fasulyeler ekmiştik ya… Hani çimen olmuştular. İşte toprağa koyunca ağaç oluyorlarmış aslında.) “Dile benden ne dilersen?” diye sormuş çocuğa. Çocuk da zengin olmayı dilemiş, peri kızı hemen zengin yapmış onları, bir sürü paraları olmuş. O paralarla bir sürü Karbeyazlar, bir sürü yemekler, bir sürü güzel elbiseler almışlar.
Çocuk ve anası zengin olunca çok kendilerini beğenmişler. Arkadaşlarını tanımaz olmuşlar, görmezden geliyorlarmış, kovuyorlarmış. Allah Baba onlara çok kızmış. Bütün paralarını almış. Sadece bir tane Karbeyazı almamış. Çocukla annesi de çok üzülmüş.
Hikâye bitti. Şimdi Minik Melek’e göstereceğim.
Anonim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Alakalı alakasız söyleyecek sözün, anlatacak anı'n varsa sen de paylaş.